Inseminacja

Inseminacja domaciczna (IUI – intrauterine insemination) to jedna z najczęściej stosowanych metod wspomaganego rozrodu.

Inseminacja w dużym stopniu przypomina naturalny sposób, w którym dochodzi do zapłodnienia. Polega na bezpośrednim wprowadzeniu do kobiecych dróg rodnych wcześniej specjalnie przygotowanego (wypreparowanego) nasienia, w okresie naturalnej bądź stymulowanej hormonalnie owulacji.

Inseminacja domaciczna stanowi zwykle pierwszy krok w leczeniu niepłodności pary, zaliczanej do grupy o obniżonej płodności i ma na celu zwiększenie szans zapłodnienia komórki jajowej. Jest najmniej skomplikowaną i zarazem najmniej inwazyjną metodą stosowaną w leczeniu niepłodności.

Skuteczność zabiegu inseminacji waha się od 5 do ok 20 – 25 proc. na cykl. Szanse powodzenia rosną nawet do 40% w przypadku wykonania kilku zabiegów inseminacji po jednym w kolejnych cyklach.

od 5% do 25%

Zabiegi inseminacji możemy podzielić na trzy rodzaje, biorąc pod uwagę miejsce, do którego trafia nasienie:

Inseminacja domaciczna – (IUI – ang. intrauterine insemination), nasienie trafia do jamy macicy.
Inseminacja doszyjkowa – (ICI – ang. intracervical insemination), nasienie trafia do szyjki macicy.
Inseminacja dojajowodowa –(ang. fallopian sperm perfusion), nasienie trafia do jajowodu. Obecnie jest wykonywana bardzo rzadko, ze względu na to, że inseminacja domaciczna jest mniej skomplikowana oraz bardziej skuteczna.

Kiedy stosujemy inseminacje?

Inseminacje stosujemy w niepłodności

wywołanej czynnikiem męskim, w przypadku obecności przeciwciał przeciwplemnikowych, nieznacznie osłabionych parametrów nasienia (nie mniej niż 5 mln prawidłowych i ruchliwych plemników, zaburzeniach ejakulacji

niepłodności żeńskiej, spowodowanej czynnikiem szyjkowym (nieprawidłowości anatomiczne szyjki macicy, w tym obecność uchyłka w bliźnie po cięciu cesarskim, zaburzenia w obrębie śluzówki, brak śluzu) z jednocześnie stwierdzoną drożnością jajowodów i prawidłową budową macicy, w endometrozie I i II stopnia

niepłodności idiopatycznej

Inseminację wykonuje się nasieniem partnera (AIH) lub nasieniem dawcy (AID)

W sytuacji, gdy inseminacja nasieniem partnera nie jest możliwa, z powodu złej jakości plemników, ich braku bądź nosicielstwa niektórych chorób genetycznych, istnieje możliwość wykonanie zabiegu z wykorzystaniem nasienia od anonimowego dawcy.

Wybór odpowiedniego dawcy, odbywa się podczas konsultacji lekarskiej. Lekarz dobiera dawcę nasienia na podstawie grupy krwi (w układzie AB0 Rh), która musi być zgodna z grupą krwi pacjenta. Dodatkowo bierze się pod uwagę cechy fenotypowe takie jak: wzrost, waga, kolor oczu, włosów, budowa ciała.

Wszyscy dawcy, których nasienie wykorzystywane jest do inseminacji domacicznych AID są restrykcyjnie przebadani pod kątem: chorób zakaźnych, tj. HIV, HBV, HCV, chorób bakteryjnych, tj. chlamydioza oraz kiła, a także genetycznych tj. mutacji genu CFTR oraz badania kariotypu.

W sytuacji, w której para nie jest małżeństwem, partner pacjentki, która przystępuję do inseminacji z użyciem anonimowego dawcy, musi podpisać oświadczenie o uznaniu ojcowstwa w Urzędzie Stanu Cywilnego.. Jeśli mężczyzna nie złoży oświadczenia w USC, para nie będzie mogła przystąpić do zabiegu inseminacji z użyciem nasienia dawcy. Ważność oświadczenia to 14 miesięcy

Zabieg inseminacji składa się z kilku etapów:

Wykonanie niezbędnych badań

W celu przeprowadzenia zabiegu inseminacji, konieczne jest odpowiednie przygotowanie cyklu, wykonanie poniższych badań, a także wypełnienie niezbędnej dokumentacji zarówno przez partnerkę jak i partnera.

Kobieta

badanie ginekologiczne
badanie drożności jajowodów
ocena rezerwy jajnikowej (AMH, FSH, LH, Estradiol)
badanie cytologiczne
badanie czystości (biocenozy) pochwy
Chlamydia trachomatis DNA PCR (wymaz z szyjki macicy)
badania w kierunku infekcji (Różyczka IgG, Toksoplazmoza IgG i IgM, Anty-HIV 1,2, HBsAg, Anty-HBc, Anty HCV-Ab,VDRL)

Mężczyzna:

badanie nasienia
badania w kierunku infekcji(Anty-HIV 1,2, HBsAg, Anty-HBc, Anty HCV-Ab,VDRL)

Stymulacja hormonalna i monitoring cyklu pacjentki

Zabieg inseminacji można przeprowadzić w czasie bezpośrednio poprzedzającym naturalną lub stymulowaną owulację. Zastosowanie stymulacji hormonalnej, ma na celu uzyskanie większej ilości dojrzewających komórek jajowych. Zarówno w przypadku cyklu naturalnego, jak i sztucznego monitorowany jest wzrost pęcherzyka owulacyjnego oraz grubość błony śluzowej macicy, wykorzystując dopochwowe badanie USG.
Gdy pęcherzyki osiągną odpowiednią wielkość i dojrzałość lekarz zleca wykonanie zastrzyku wywołującego ostateczne dojrzewanie pęcherzyka do owulacji. Zabieg wykonuje się najczęściej po 24-36 godzinach.

Oddanie nasienia partnera

Oddanie nasienia następuje w dniu planowanej inseminacji. Przed oddaniem nasienia należy zachować 2-7 dni wstrzemięźliwości seksualnej. Ma to istotne znaczenie na jakość i ilość nasienia.

Oddane przez mężczyznę nasienie musi być odpowiednio przygotowane przed zaaplikowaniem go do dróg rodnych kobiety. Nasienie trafiające do laboratorium andrologicznego w pierwszej kolejności podlega ocenie. Oceniane są wszystkie parametry nasienia wg wytycznych WHO. Następnie nasienie podlega szczegółowej preparatyce, tak aby do inseminacji wyselekcjonować najlepszą frakcję, czyli wybrać, a następnie skoncentrować plemniki o prawidłowej budowie i ruchliwości.

Zobacz metody przygotowania nasienia do zabiegów wspomaganego rozrodu.

Przebieg zabiegu inseminacji

Aplikacji nasienia dokonuje się przy użyciu specjalnego cewnika (kateter inseminacyjny), poprzez szyjkę macicy bezpośrednio do jej jamy, co pozwala na ominięcie bariery śluzu szyjkowego i znajdujących się w nim czynników uszkadzających plemniki (przeciwciała, bakterie, pierwotniaki, grzyby). Zabieg jest bezbolesny, a kobieta po jego wykonaniu może udać się do domu. Zabieg trwa ok. 15 min.