Wspomagane wylęganie (Assisted hatching) jest to technika laboratoryjna stosowana w procedurze IVF, która polega na niewielkim nacięciu osłonki przejrzystej zarodka. Podczas swojego rozwoju, zarodek jest otoczony osłonką przejrzystą (zona pellucida). Chroni ona zarodek przed czynnikami zewnętrznymi, aż do momentu osiągnięcia przez zarodek stadium blastocysty. Często jednak osłonka przejrzysta ulega stwardnieniu. Taka sytuacja może się zdarzyć zarówno w naturalnym procesie zapłodnienia, jak również podczas cyklu in vitro (np. w wyniku stosowania krioprotektrów podczas witryfikacji). Mrożenie i rozmrażanie zarodków może powodować twardnienie osłonki (ang. zona hardening). Blastocysta, pozostając w osłonce nie jest w stanie się zagnieździć. Podczas wspomaganego wylęgania osłonka przejrzysta zarodka jest sztucznie osłabiana przez wykonanie małej “dziurki”. 

Najczęściej stosowanymi metodami wykonania wspomaganego wylęgania są zastosowanie lasera lub nacięcie osłonki przejrzystej mikrochirurgicznie z użyciem mikropipet.  Wskazania do wykorzystania metody dotyczą: pacjentów w wieku 37 lat i powyżej, par, które doświadczyły niepowodzeń poprzednich programów leczenia metodą zapłodnienia pozaustrojowego (2 lub więcej niepomyślnych cykli IVF),sytuacji gdy w ramach cyklu uzyskano zarodki o niskiej jakości oraz w przypadku transferów w cyklach mrożonych.