Dożylny wlew z atosibanu

Ostatnim etapem procedury zapłodnienia pozaustrojowego in vitro jest transfer zarodków. O sukcesie wieńczącym całą procedurę możemy mówić w momencie prawidłowej implantacji.  Na zagnieżdżenie się zarodków, ma wpływ nie tylko ich jakość ale m.in. receptywność macicy. 

Jedną z istotnych składowych receptywności macicy, jest jej czynność skurczowa, która może odgrywać negatywnąrolę w procesie implantacji zarodka.

Nasilona czynność skurczowa macicy podczas transferu, może występować nawet u ok. 30% kobiet poddawanych stymulacji mnogiego jajeczkowania. Stwierdzono, że  odsetek ciąż u takich pacjentek może być 3-krotnie mniejszy w porównaniu do pacjentek bez nadmiernej kurczliwości macicy.

Nadmierne skurcze macicy mogą się pojawić  w następstwie  samego transferu zarodków. Z tego powodu sama procedura transferu powinna być wykonywana bardzo delikatnie, tak by nie doszło do urazu szyjki macicy i macicy, pod wpływem którego dochodzi do lokalnego wzrostu wydzielania prostaglandyn i oksytocyny. Czynniki te nasilają czynność skurczową macicy.

Jak działa atosiban

Atosiban, będący antagonistą receptorów oksytocynowych i wazopresynowych zmniejsza czynność skurczową macicy poprzez działanie na te receptory, i dodatkowo obniża wewnątrzmaciczne wydzielanie prostaglandyn. Pośrednio wpływa to na poprawę ukrwienia, macicy, i zwiększa szansę na prawidłową implantację zarodka.

W chwili obecnej, atosiban jest jedynym antagonistą receptorów oksytocynowych i wazopresynowych, który uzyskał rejestrację Europejskiej Agencji Leków (European Medicines Agency, 2009).

Jak przebiega podanie atosibanu

Atosiban jest lekiem, który ze względu na stosunkowo krótki czas działania, musi być podawany dożylnie za pomocą pompy infuzyjnej. Wlew rozpoczyna się 60 min. przed transferem, podawanie leku jest kontynuowane w trakcie transferu i następnie przez kolejne 120-180 min. po podaniu zarodka.

Wlew dożylny z atosibanu zalecany jest w przypadku:

• pacjentek ze zdiagnozowaną nadmierną kurczliwością macicy
• pacjentek, u których mimo prawidłowej rezerwy jajnikowej i uzyskania wysokiej jakości zarodków podczas procedury in vitro, nie doszło do implantacji
• u pacjentek z nasiloną adenomiozą
• u wszystkich pacjentek, u których w USG wykonanym bezpośrednio przed zaplanowanym transferem stwierdzono czynność skurczową macicy